ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΙΚΕΣΙΑ : ΜΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ

 Πολλοί θεωρούν ότι το συνοικέσιο είναι ένας στημένος τρόπος δημιουργίας σχέσεων που δεν διευκολύνει το φλερτ , τον έρωτα και τον αυθορμητισμό στις γνωριμίες μεταξύ των δύο φύλων. Μεγάλη μερίδα ανθρώπων πιστεύει ότι με το ‘προξενιό’ χάνεται τελείως το ερωτικό παιχνίδι ή το μυστήριο που πιθανώς να υπάρχει σε μία τυχαία συνάντηση μεταξύ δύο ανθρώπων. Κυριαρχεί η άποψη ότι  γνωρίζοντας ορισμένες λεπτομέρειες για τον άλλον μέσω κάποιου τρίτου έχεις ήδη σχηματίσει μία πρώτη άποψη γι’ αυτόν και πλέον δεν υπάρχει τόσο ο ίδιος ενθουσιασμός  να τον ανακαλύψεις.

Όμως μήπως υπάρχει προκατάληψη γύρω από το θέμα των συνοικεσίων τελικά ; Μήπως το να επηρεαζόμαστε από την άποψη των όποιων ‘καλοπροαίρετων’

τρίτων αποτελεί ένδειξη δικιά μας αδυναμίας ή εφησυχασμού ; Μήπως, επίσης,  η ανάγκη ν’ αποφασίζουν κάποιοι άλλοι για μας δεν έχει να κάνει τόσο με το θεσμό του συνοικεσίου, όσο με το δικό μας χαρακτήρα και πως αυτός έχει συνηθίσει ή διαμορφωθεί ; Και γιατί ένα συνοικέσιο ή προξενιό να μην αποτελεί, εξίσου, ένα μυστήριο όπως μια τυχαία γνωριμία;

Ας μην ξεχνάμε ότι τα συνοικέσια είναι απλώς ένας τρόπος να φέρουμε δύο ανθρώπους κοντά, να κάνουμε την ανθρώπινη επαφή που είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι των σχέσεων στις μέρες μας καθώς οι περισσότεροι από μας είμαστε καχύποπτοι και ανασφαλείς στο πλησίασμα ενός αγνώστου ατόμου για εμάς.. Το αν θα προκύψει έρωτας ή αγάπη ή απλώς συντροφικότητα μεταξύ των δύο ατόμων είναι απλώς θέμα χημείας και επικοινωνίας κάτι στο οποίο το συνοικέσιο δεν έχει κανένα μερίδιο συμμετοχής. Το συνοικέσιο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία ασφαλής βάση που στηρίζει και προσφέρει το πλαίσιο για να μπορέσουν δύο άνθρωποι να γνωριστούν και να εκφράσουν τα όποια συναισθήματα βιώσουν. Το μυστήριο και η περιπέτεια ανακάλυψης του άλλου δεν τελειώνει γνωρίζοντας μόνο κάποιες στοιχειώδεις πληροφορίες για αυτόν αλλά είναι ένα ταξίδι που δεν σταματάει ποτέ σε μία σχέση.

Ας μην παραβλέπουμε λοιπόν το γεγονός ότι η εξέλιξη μιας σοβαρής κι υπεύθυνης σχέσης ή γνωριμίας εξαρτάται, τόσο από τον όποιον άλλον αλλά εξίσου κι από εμάς και πραγματοποιείται μ’ελεύθερη βούληση και προσωπική επιλογή βασισμένη στις κοινές αξίες κι ενδιαφέροντα με το άλλο άτομο.

Άρα, λοιπόν, η δική μας στάση και νοοτροπία είναι αυτή που ευθύνεται για τις όποιες αδυναμίες ή τα λάθη που μπορεί να παρουσιαστούν στην αρχή μιας εσκεμμένης ή και τυχαίας γνωριμίας κι όχι ο όποιος θεσμός.

Ας μην εθελοτυφλούμε. Η ζωή σ’όλες τις εκφάνσεις της είναι πρόκληση. Πρόκληση να δείχνουμε το καλύτερο μας εαυτό και να συνεχίζουμε παρά τα όποια εμπόδια παρουσιαστούν, άρα θα πρέπει να δοκιμάζουμε κι όχι να απορρίπτουμε άκριτα. Να μην φοβόμαστε να ζήσουμε. Φόβος σημαίνει αδυναμία κι η ζωή είναι πάντα με το μέρος των τολμηρών, αυτών που αγωνίζονται. Γιατί ζωή σημαίνει εξέλιξη και πάνω από όλα σχέσεις. Τυχαίες, ή όχι  με τον όποιον συνάνθρωπό μας.