Παλαιότερα ο γάμος αποτελούσε το πιο σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή των ανθρώπων και θεωρούνταν κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό. Ο γάμος ήταν και το ξεκίνημα της ερωτικής συμβίωσης για πολλά ζευγάρια ή ένας τρόπος ενηλικίωσης και αποδέσμευσης από το οικογενειακό περιβάλλον. Επομένως ο γάμος παλαιότερα ξεκινούσε από μια άλλη βάση και επέφερε πολλές αλλαγές στη ζωή ενός ανθρώπου, καθώς ήταν ένα είδος μετάβασης προς την ενηλικίωση.
Στις μέρες μας οι σύντροφοι μπορούν να χαίρονται ελευθέρα πλέον τον έρωτα τους και να έχουν κοινή συμβίωση και πριν το γάμο. Η δημιουργία πολλών διαφορετικών σχέσεων καθιστά το άτομο πολύ πιο κατασταλαγμένο στις επιθυμίες του και στις επιλογές του, γεγονός βέβαια που δυσκολεύει και την ανεύρεση του κατάλληλου συντρόφου αλλά και την απόφαση του να αφοσιωθεί σε έναν μόνο σύντροφο.
Είναι σύνηθες φαινόμενο λοιπόν σήμερα κάποιος να αποφασίζει να παντρευτεί όχι απαραίτητα γιατί νιώθει ερωτευμένος ή γιατί θέλει να αφοσιωθεί σε έναν άνθρωπο (εφόσον αυτό πλέον μπορεί να το βιώσει και εκτός γάμου) αλλά όταν επιθυμεί να δημιουργήσει οικογένεια.
Πολλές φορές ο ερχομός ενός παιδιού είναι σημαντικός παράγοντας για να αποφασίσει κάποιος να δεσμευτεί και να επισημοποιήσει τη σχέση του. Με το γάμο δημιουργείται ένα αίσθημα συναισθηματικής ασφάλειας και σιγουριάς μεταξύ των δύο συντρόφων γεγονός που ευνοεί και σταθεροποιεί το περιβάλλον στο οποίο θα έρθει και θα μεγαλώσει ένα παιδί. Επίσης με το γάμο τους οι σύντροφοι νιώθουν ότι το παιδί τους προστατεύεται νομικά , ηθικά και ψυχολογικά. Επομένως ο θεσμός του γάμου συνδέεται πολύ ουσιαστικά με την αναπαραγωγή και τη δημιουργία και κατοχύρωση ενός ασφαλούς πλαισίου για τους απογόνους μας. Από όσο βέβαια παρατηρούμε στην πράξη ο παραπάνω παράγοντας αν και υποκινεί την γαμήλια δέσμευση ωστόσο δεν εξασφαλίζει και την επιτυχία ενός γάμου. Δυστυχώς τα παιδιά μπορούν να υποκινήσουν ένα γάμο αλλά δεν μπορούν και να τον διατηρήσουν.
Σήμερα οι ρομαντικοί λόγοι για τους οποίους παντρεύεται κανείς μάλλον έχουν έλθει σε δεύτερη μοίρα από τους κοινωνικούς λόγους. Δηλαδή σπάνια το ζευγάρι αποφασίζει να παντρευτεί γιατί έτσι θα μπορέσει να επισημοποιήσει τον έρωτα του ή για να μπορέσει να συζήσει με τον σύντροφο του. Οι σχέσεις στη σύγχρονη εποχή είναι τόσο απελευθερωμένες που κάποια ζευγάρια ήδη ζουν σαν παντρεμένα και πριν το γάμο. Για το λόγο αυτόν δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν το γάμο μία κοινωνική υποχρέωση η μια γιορτή στην οποία μπορούν
απλώς να κοινοποιήσουν τη σχέση τους στους συγγενείς και στους φίλους. Πολλές φορές και το συγγενικό περιβάλλον πιέζει τα νέα ζευγάρια να παντρευτούν με αποτέλεσμα κάποιοι να ισχυρίζονται ότι παντρεύονται όχι γιατί θα αλλάξει κάτι στη σχέση τους αλλά για να κάνουν το χατίρι στους γονείς τους και για τα μάτια του κόσμου. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι ο θεσμός του γάμου έχει χάσει την αξία του και απλώς θεωρείται ένα κοινωνικό γεγονός. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο γάμος δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από ένα πολυέξοδο κοινωνικό συμβάν που δεν επηρεάζει καθόλου την ποιότητα και την εξέλιξη μιας συντροφικής σχέσης.Η κρίση της πίστης στις χριστιανικές αξίες επίσης επηρεάζει άμεσα το μυστήριο του γάμου που πλέον χάνει την ιερότητα του και την αξία του ως μία ιερή και βαθιά θρησκευτική δέσμευση και υπόσχεση στο σύντροφο μας. Η κρίση αυτή στο θεσμό του γάμου μπορεί να εξηγήσει και την πολύ εύκολη διάλυση πολλών γάμων , και την έλλειψη προσπάθειας και από τους δυο συντρόφους για να σώσουν τη σχέση τους σε περιόδους κρίσεων μέσα στο γάμο.
Ποιο είναι λοιπόν σήμερα το ουσιαστικό νόημα του γάμου; Το νόημα που προσδίδει πλέον κάποιος στο γάμο νομίζω ότι είναι ένα πολύ προσωπικό θέμα για τον καθένα και επηρεάζεται από τις αξίες , τις πεποιθήσεις και τις στάσεις του καθενός απέναντι στις σχέσεις και στην οικογένεια, στη θρησκεία και στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Η κρίση του θεσμού του γάμου θα πρέπει να ειδωθεί από τη σκοπιά της γενικότερης κρίσης των παραδοσιακών και θρησκευτικών αξιών καθώς επίσης και των ανθρωπίνων σχέσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου