2018. ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

 Οι γιορτές μας επηρεάζουν θετικά γιατί ζούμε στιγμές αγάπης με την οικογένεια μας και τους κοντινούς μας ανθρώπους και μέσα σε αυτό το κλίμα αναπτύσσεται και η αισιοδοξία μας.

Η αισιοδοξία είναι ένα μέσον που μας βοηθάει να θέτουμε νέους στόχους. Το να βλέπετε το ποτήρι μισογεμάτο αποτελεί βασικό κομμάτι της επίτευξης στόχων. Όλα  βέβαια είναι θέμα αντίληψης, η αντίληψη είναι εκείνη που εξελίσσει τους ανθρώπους και την κοινωνία ως σύνολο, πρέπει επομένως να λάβουμε αποφάσεις, καθοριστικές, αποφάσεις που δεν μας κρατάνε σε μια σταθερά, γιατί η στασιμότητα είναι καταστροφική, ενώ η εξέλιξη λαμβάνοντας σωστές αποφάσεις δρα σωστά και μας κάνει καλύτερους. Χρειάζεται προσπάθεια και μεθοδικότητα. Αυτό σημαίνει ότι σχεδιάζω, πολεμώ και επιμένω. Κάτι το οποίο διαβάσαμε και στον αλχημιστή.

Ο Αλχημιστής είναι ένα μυθιστόρημα γραμμένο από τον Πάουλο Κοέλιο (Paulo Coelho), το οποίο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1988. 

Ο Αλχημιστής ακολουθεί το ταξίδι ενός βοσκού από την Ανδαλουσία, του Σαντιάγκο. Ο Σαντιάγκο, πιστεύοντας πως το επαναλαμβανόμενο όνειρό του είναι προφητικό, αποφασίζει να ταξιδέψει σε μία τσιγγάνα σε μια κοντινή πόλη για να καταλάβει την ερμηνεία του. Εκείνη του λέει πως υπάρχει ένας κρυμμένος θησαυρός στις Πυραμίδες της Αιγύπτου.

Νωρίς στο ταξίδι του, συναντά έναν παλιό βασιλιά, ο οποίος του λέει να ακολουθήσει τον προσωπικό του μύθο, δηλαδή ότι ήθελε πάντα να καταφέρει στη ζωή του και έπειτα συναντά έναν αλχημιστή. Και τα εξής ωραία αποσπάσματα λένε:

-Είμαι ο βασιλιάς της Σαλίμ, είχε πει ο γέρος.

-Για ποιό λόγο ένας βασιλιάς πιάνει κουβέντα μ’ένα βοσκό? ρώτησε το αγόρι έκπληκτο. 

-Για πολλούς λόγους. Ας πούμε ότι ο πιο σημαντικός είναι ότι εσύ κατάφερες να πραγματοποιήσεις τον Προσωπικό Μύθο σου. Το αγόρι δεν είχε ιδέα τι Θα πει Προσωπικός Μύθος.

-Είναι αυτό που πάντα επιθυμούσες να κάνεις. Όλοι οι άνθρωποι, στα πρώτα νεανικά τους χρόνια, ξέρουν ποιος είναι ο Προσωπικός Μύθος τους. “Την εποχή αυτή της ζωής όλα είναι ξεκάθαρα, όλα γίνονται και οι άνθρωποι δε φοβούνται να ονειρεύονται και να επιθυμούν όσα Θα ήθελαν να πραγματοποιήσουν στη ζωή τους. Όσο όμως περνά ο χρόνος, μια μυστική δύναμη αρχίζει να προσπαθεί ν’αποδείξει ότι είναι αδύνατο να πραγματοποιήσει κανείς τον Προσωπικό Μύθο του”.

Για το αγόρι, τα λόγια του γέρου δεν είχαν και πολύ νόημα.  Ήθελε όμως να μάθει ποιες ήταν οι “μυστικές δυνάμεις”.

– Είναι δυνάμεις που φαίνονται κακές, αλλά στην πραγματικότητα σου διδάσκουν πώς να  εκπληρώσεις τον Προσωπικό Μύθο σου. Προετοιμάζουν το πνεύμα και τη Θέλησή σου, γιατί πάνω σ’αυτό τον πλανήτη υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια; όποιος κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις, όταν επιδιώξεις κάτι, σημαίνει ότι η επιθυμία σου πηγάζει από την Ψυχή του Κόσμου.  Είναι η αποστολή σου πάνω στη Γη.

Η Ψυχή του Κόσμου τρέφεται από την ευτυχία των ανθρώπων. Ή από τη δυστυχία  το φθόνο, τη ζήλια. Η εκπλήρωση του Προσωπικού του Μύθου, αυτό είναι το μοναδικό χρέος του ανθρώπου.

Κι όταν επιδιώξεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει όπως επιθυμείς.

… «Ο κάθε άνθρωπος πάνω στη γη έχει ένα θησαυρό που τον περιμένει», του είπε η καρδιά του στο αγόρι. «Εμείς οι καρδιές, συνήθως, μιλάμε σπάνια γι’ αυτούς τους θησαυρούς, γιατί οι άνθρωποι δε θέλουν πια να τους βρουν. Αφήνουμε τη ζωή να οδηγήσει τον καθένα στον προορισμό του. Αλλά, δυστυχώς, λίγοι είναι εκείνοι που ακολουθούν το δρόμο που είναι χαραγμένος γι’ αυτούς, το δρόμο του Προσωπικού Μύθου και της ευτυχίας. Νιώθουν τον κόσμο σαν κάτι το απειλητικό και γι’ αυτό γίνεται ο κόσμος κάτι το απειλητικό. Τότε εμείς οι καρδιές μιλάμε όλο και πιο σιγά, αλλά ποτέ δε σιωπούμε. Και ευχόμαστε για να μην ακουστούν τα λόγια μας: δε θέλουμε να υποφέρουν οι άνθρωποι επειδή δεν ακολούθησαν τις καρδιές τους».

– Γιατί δε λένε οι καρδιές στους ανθρώπους ότι πρέπει να συνεχίσουν την πορεία προς τα όνειρα τους; ρώτησε το αγόρι τον αλχημιστή.

– Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση, η καρδιά υποφέρει πιο πολύ απ’ όλους. Και στις καρδιές δεν αρέσει να υποφέρουν.

Από κείνη τη μέρα, το αγόρι κατάλαβε την καρδιά του. Την παρακάλεσε να μην τον εγκαταλείψει ποτέ. Κι αν ποτέ εκείνος απομακρυνόταν από τα όνειρα του, να του σφίξει το στήθος και να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου.

Εκείνη τη νύχτα εκμυστηρεύτηκε τα πάντα στον αλχημιστή. Και ο αλχημιστής κατάλαβε ότι η καρδιά του αγοριού είχε επιστρέψει στην Ψυχή του Κόσμου.

– Τι να κάνω τώρα; ρώτησε το αγόρι.

–Εξακολούθησε να προσέχεις τα σημάδια. Η καρδιά σου είναι πια ικανή να σου δείξει το θησαυρό.

– Αυτό είναι που μου απέμεινε να μάθω;

– Όχι, απάντησε ο αλχημιστής. Αυτό που ακόμη πρέπει να μάθεις είναι το εξής:

«Πάντα πριν πραγματοποιήσεις ένα όνειρο, η Ψυχή του Κόσμου αποφασίζει να ελέγξει τι μαθεύτηκε κατά την πορεία. Και αυτό όχι επειδή είναι κακιά, αλλά για να μπορέσουμε, μαζί με το όνειρο μας, να κάνουμε κτήμα και αυτά που μάθαμε κατά την πορεία μας προς τα εκεί. Αυτή είναι η στιγμή που οι περισσότεροι άνθρωποι τα παρατάνε. Είναι αυτό που στη γλώσσα της ερήμου το λέμε: Να πεθάνεις από τη δίψα, ενώ οι φοινικιές φαίνονται πια στον ορίζοντα.»

«Μια αναζήτηση αρχίζει πάντα με την τύχη του πρωτάρη. Και τελειώνει πάντα με τη δοκιμασία του κατακτητή.»

Τα  παραπάνω αποσπάσματα δεικνύουν την δύναμη που έχει η απόφαση μας και η θέληση να φέρουν το κάλλιστο αποτέλεσμα. Μπορούμε, αρκεί να το πιστέψουμε.

Ένα νέο έτος είναι μια καλή χρονική στιγμή για να λάβουμε αποφάσεις.

Ο στόχος κατευθύνει ένα όνειρο προς την πραγματοποίησή του, αλλά δεν αρκεί μόνο να τον οραματιστούμε, πρέπει και να τον υλοποιήσουμε για να βιώσουμε την πληρότητα και να γευτούμε τους καρπούς του πεπρωμένου μας, ένα πεπρωμένο όμως στο οποίο εμείς οι ίδιοι υποδείξαμε την κατευθυντήρια οδό και δεν αποδεχτήκαμε το ρόλο του πιονιού ή της μαριονέτας.

Ο Αβραάμ Λίλνκολ έγινε πρόεδρος της Αμερικής μετά από πολλές αποτυχίες στον πολιτικό του βίο. Αξίζει να μελετάτε τις ιστορίες ανθρώπων που πέτυχαν πράγματα στη ζωή τους για να παραδειγματιστείτε και να καταλάβετε ότι η ζωή δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα, ίσως συναντήσετε εμπόδια αλλά έχετε την δύναμη και την ικανότητα να τα ξεπεράσετε.

Από την άλλη, παρατηρείστε τους ανθρώπους που δεν έχουν στόχους. Έχουν μπει στον «αυτόματο πιλότο», δεν ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή τους, πάσχουν από έλλειψη ενέργειας, τα κίνητρά τους είναι μηδαμινά και υποφέρουν από στρες και κατάθλιψη. Είναι λογικό. Πώς μπορείς να αισθάνεσαι γεμάτος όταν δεν έχεις κάποιον σκοπό να εκπληρώσεις; Από που περιμένεις να πάρεις το ερέθισμα για να ξυπνήσεις και να στρωθείς με ζήλο στην εκπλήρωση κάποιου σκοπού όταν αυτός ο σκοπός είναι ανύπαρκτος; Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος γι’ αυτόν που δεν ξέρει πού πηγαίνει.

…γιατί «Αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από ένα στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα»  είπε  ο Αϊνστάιν.

Σκούρτα Νίκη,

Κοινωνιολόγος